Βρίσκεται σε υψόμετρο 340 μέτρων σε μια καταπράσινη τοποθεσία με τρεχούμενα νερά, περίπου 20 χλμ. νοτιοανατολικά από το φράγμα των Ποταμών. Η αρχαιότερη αναφορά του οικισμού απαντά σε έγγραφο της Β’ Βυζαντινής περιόδου (1301 μ.Χ.) και έχει διατυπωθεί η άποψη ότι ο οικισμός εποικίστηκε από κατοίκους της αρχαίας Λάππας ή Λάμπης, οι οποίοι αποκαλούνται Λαμπιώτες.

Είναι ένας όμορφος οικισμός, ο οποίος διατηρεί μέχρι σήμερα στοιχεία της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Εδώ μπορεί να δει κανείς σήμερα μερικά παλιά πετρόκτιστα σπίτια, τα περισσότερα όμως από τα οποία είναι ερειπωμένα. Εισερχόμενος στο χωριό από τα ανατολικά, ο επισκέπτης πρώτα συναντάει το μονόχωρο, καμαροσκέπαστο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου με την περίτεχνη πρόσοψη, στο εσωτερικό του οποίου διατηρούνται μέχρι σήμερα τοιχογραφίες των μέσων του 15ου αιώνα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο τοιχογραφημένος κοιμητηριακός Ναός της Παναγίας νότια του χωριού, ο οποίος σώζει αξιόλογο τοιχογραφικό διάκοσμο του 14ου αιώνα.

Το παραδοσιακό πανηγύρι του οικισμού γίνεται κάθε χρόνο στις 15 Ιουλίου, ανήμερα εορτής του Αγίου Κηρύκου.