Στο δυτικό τμήμα του οικισμού διατηρείται η παραδοσιακή κρήνη του χωριού, η οποία αναστηλώθηκε πρόσφατα με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο μέτωπο της κρήνης μπορεί κάποιος να διακρίνει την ανάγλυφη επιγραφή με τη χρονολογία 1892 και στο κατώτερο μέρος τη συστοιχία γουρνών που χρησιμοποιούνταν για το πλύσιμο των ρούχων ή για το πότισμα των ζώων.

Σύμφωνα με την παράδοση, γύρω από την περιοχή της Κάτω Βρύσης, στο σημερινό Κατωχώρι, όπου υπάρχει πηγή, μεταφέρθηκε το χωριό από την αρχική του θέση Καλοτά που βρισκόταν σε ψηλότερο σημείο. Η τοποθεσία αυτή παρείχε εύκολη πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ ταυτόχρονα δεν ήταν ορατή από τα παράλια και έτσι ήταν περισσότερο προστατευμένη από τους Σαρακινούς.