Το συναντάμε στο χωριό Αποδούλου και πρόκειται για ένα όμορφο κτίριο του 19ου αι., με το οποίο συνδέεται με την Καλλίτσα, η ιστορία της οποίας ακόμα εντυπωσιάζει.

Το 1834 πέρασε από εδώ ο Pashley και τον φιλοξένησε ο «προεστός καπετάν Αλεξανδράκης», ο οποίος του διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία: Την επανάσταση του 1821 οι Τούρκοι της Κεντρικής Κρήτης και τουρκοαιγυπτιακός στρατός σκότωναν τους άοπλους Χριστιανούς και αιχμαλώτιζαν γυναίκες και παιδιά. Πριν φθάσουν οι Τουρκοαιγύπτιοι στο Αποδούλου ο Αλεξανδράκης και οι άλλοι άνδρες του χωριού βγήκαν στον Ψηλορείτη και σώθηκαν. Αλλά δε μπόρεσε να πάρει τα παιδιά του, την Καλλίτσα και τον Γιάννη, και τα άφησε σε μια γυναίκα με τρία δικά της παιδιά σε μια καλύβα. Οι Τουρκοαιγύπτιοι πέρασαν, τα βρήκαν και τα πήραν όλα σκλάβους. Ο Αλεξανδράκης έμαθε ότι πουλήθηκαν στην Αίγυπτο, όπως και πολλά άλλα παιδιά από το Λασίθι (ο Αντων. Παπαδάκης, μετέπειτα μέγας δωρητής και ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών και ο αδελφός του, έπειτα Ισμαήλ Φερίκ πασάς).

Το 1829 ένας Άγγλος λόρδος, συνοδευόμενος από τη σύζυγο του και καμπόσους υπηρέτες ήλθαν στο Αποδούλου και ζήτησαν τον Αλεξανδράκη. Η Καλλίτσα, που την ήξερε σκλάβα στην Αίγυπτο, ήλθε να δει τους γονείς της, που δεν τους ξέχασε, παρόλο που ήταν σύζυγος Άγγλου λόρδου του Τζων Χαίην. Ο πατέρας του, που έμενε στην Αίγυπτο, είχε αγοράσει την Καλλίτσα και τη μεγάλωσε στο σπίτι του και στο τέλος την πάντρεψε με το γιο του, γιατί ήταν ωραία και πραγματικά καλή.

Ο Pashley γνώρισε τον λόρδο Τζων Χαίην και την Καλλίτσα στο Αποδούλου το 1834 και βγήκαν μαζί στον Ψηλορείτη. Συνεπώς η ιστορία της Καλλίτσας, που την άκουσε από τους ίδιους είναι η πιο πιστή.

Η ομορφιά και το κλίμα του Αποδούλου, μάγεψαν τον Χαίην και έκτισε ένα ωραιότατο μέγαρο για να παραθερίζει, το φράγκικο κονάκι, όπως το λένε οι κάτοικοι.

Στο κονάκι οχυρώθηκαν την επανάσταση του 1886 300 Τουρκαλβανοί. Οι επαναστάτες θα τους έκαιγαν, αλλά κατέφθασε ο τούρκικος στρατός και σώθηκαν και αυτοί και το κονάκι.